ضرورت ریتنشن بعد از ارتودنسی

آیا ریتنشن بعد از ارتودنسی ضرورت دارد؟ هر ارتودنتیستی می بایست با برگشت و نیاز به نگهداری نتیجه درمان آشنا شود. ریتنشن یک مرحله اساسی از درمان ارتودنسی می باشد ریتنشن و ثبات نتایج درمان یک چالش روزمره ارتودنتیست هاست چرا که ثبات در مرکز اهداف درمان ارتودنسی است ثبات اکلوژن منتج از درمان ارتودنسی، هدف بزرگی در ابتدای درمان می باشد علاوه بر اهداف درمان ارتودنسی که شامل زیبایی صورت و دندانها، فانکشن، سلامتی و بقای دنتیشن است، ثبات نتایج درمان نیز جزو اهداف درمانی می باشد.

وقتی اپلاینس ها برداشته شد بیمار ممکن است احساس کند که درمان کامل است، ولی مرحله مهمی پیش رو دارد کنترل ارتودنسی موقعیت دندان و روابط اکلوزال بایستی بتدریج خاتمه داده شود و یکباره قطع نشود، در اینصورت است که نتایج طولانی مدت کسب می شود.
اگر چه تعدادی از فاکتورها به عنوان نتایج طولانی مدت تاثیر گذارنده ذکر شده اند، نتایج درمان ارتودنسی بالقوه بی ثبات است و بنابراین ریتنشن بعد از ارتودنسی حتما ضرورت دارد.
در بیماران class-ii و open-bite درمان شده، ریتنشن ارتوپدیک باید در نظر گرفته شود پوزیشنرها بعنوان وسیله فینیشینگ سودمند هستند، و هر چند در کنترل رشد از هدگیر یا دستگاه فانکشنال پاره وقت کمتر مؤثرند، اما می توانند روابط اکلوزال را حفظ کنند پوزیشنرها برای open-bite مناسب هستند، اما برای deep-bite نه دستگاههای پلاستیکی شفاف مزایایی دارند اما می توانند مانع settling طبیعی دندانها شوند و در شرایط بهداشت دهان نامناسب کنتراندیکاسیون دارند در بعضی موارد ریتینرهای ثابت اندیکاسیون دارند رژیم ریتنشن باید در شروع درمان بصورت انفرادی برای هر بیمار طراحی شود، نه اینکه یک پروتکل ثابت برای همه بیماران تجویز شود.